വിടരുന്ന പ്രഭാതവും,കൊഴിയുന്ന പ്രദോഷവും നിരന്തരം പുതുക്കിപ്പണിയുന്ന കാലം ഉച്ചചൂടിന്റെ അസഹ്യതയില്‍ പലപ്പോഴും പരിഭവിക്കുന്നുണ്ടാവും,
നട്ടുച്ചയില്‍ അനുഭവപ്പെടുന്ന അസഹ്യത പ്രഭാതത്തിന്റെ പരിമളത്തെകുറിച്ചോ പ്രദോഷത്തിന്റെ വാടിയ ന്യര്‍മ്മല്ല്യത്തെക്കുറിച്ചോ ചിന്തിക്കാന്‍ തയ്യാറാകാതിരിക്കുന്നത് സ്വയം അറിയാന്‍ കഴിയാത്ത അല്പത്വം ഒന്നുകൊണ്ടു മാത്രമാണല്ലോ..
നിര്‍ജീവമായ പ്രകൃതി സ്വന്തം കണ്ണുനീരുകൊണ്ട് നനവാര്‍ന്ന ശേഷമാണല്ലോ സജീവമാകുന്നത്, എന്തൊരു വിരോധാഭാസം!ആ പ്രകൃതിയുടെ
ഉഞ്ഞാലാട്ടത്തില്‍ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന മുല്ലപ്പൂക്കളെപറ്റി പ്രകൃതിക്കറിയാം എങ്കിലും ആ പ്രകൃതി അവിടെ നിസ്സംഗത പാലിക്കുന്നത് അതിലും അത്ഭുതകരമായ ഒരു പ്രക്രിയ....
No comments:
Post a Comment